انواع روش های حمل کالا در صادرات و واردات
برای حمل کالا در مقیاس بین المللی، روش های مختلفی وجود دارد. نوع حمل و نقل کالا به وسیله فاکتورهای مختلف تعیین می شود. نوع کالا، زمان مورد نیاز و هزینه پیش بینی شده از جمله این فاکتورها هستند. انتخاب بهترین روش حمل کالا از بابت حداقل شدن هزینه ها و زمان، حائز اهمیت است. این مساله به علاوه امکان سنجی حمل کالا به روش های مختلف، اهمیت انتخاب یک شرکت مجرب و کارآزموده را بیش از پیش نمایان می کند.
روش های حمل کالا را می توان از مناظر مختلف دسته بندی کرد. یکی از این دیدگاه ها، دسته بندی روش های حمل کالا بر اساس محل تحویل آن و هزینه حمل است.

بنابراین روش های حمل کالا در چند گروه زیر، دسته بندی می شود:
گروه E: تحویل کالا در مبدا یا محل کار فروشنده(مانند EXW)
در این روش، کالا در محلی که تولید یا انبار شده است، توسط فروشنده به خریدار تحویل داده می شود. به عبارت بهتر فروشنده وظیفه ای در راستای بارگیری کالا ندارد؛ اما در صورت انجام دادن این کار، هزینه و ریسک آن بر عهده خریدار خواهد بود. در این روش تمام مسئولیت ها و هزینه ها از جمله بارگیری، حمل و نقل، بیمه، گمرک و ریسک خرابی کالا بر عهده خریدار خواهد بود.
گروه F: تحویل کالا به خریدار بدون پرداخت کرایه حمل در مبدأ
این روش خود به زیردسته هایی تقسیم می شود که در ادامه آمده است:
Free Carrier (FCA): در این روش فروشنده، کالا را در محل مقرر شده به حمل کننده تحویل می دهد. در این روش حمل کالا نیز بارگیری و هزینه حمل و بیمه بر عهده خریدار است.
FAS) Free Alongside Ship): در این روش، فروشنده کالا را در بندر مبدا تحویل می دهد. به عبارت دیگر محل خاتمه ریسک فروشنده کنار کشتی در بندر است. در این روش حمل کالا نیز مانند سایر روش های پیش از این، هزینه حمل و بیمه با خریدار است.
FOB) Free On Board): تنها مزیت این روش حمل کالا نسبت به روش هایی که پیش تر ذکر شد، این است که در این روش بارگیری نیز بر عهده فروشنده خواهد بود. یعنی فروشنده وقتی کالا را از روی نرده کشتی عبور داد ریسک خود را خاتمه دادهاست. در این روش نیز همچنان هزینه حمل و بیمه با خریدار است.

گروه C – تحویل کالا در مبدأ به خریداربا پرداخت کرایه حمل:
گروه C نیز خود به زیرگروه هایی قابل تقسیم است که در ادامه آمده است:
CFR/C&F) Cost and Freight ):در این روش حمل کالا نیز مانند روش قبلی، مسئولیت فروشنده پس از بارگیری کالا خاتمه می یابد؛ اما تفاوت در هزینه حمل است که با فروشنده خواهد بود. هزینه بیمه نیز مطابق سابق بر عهده خریدار است.
CIF) Cost Insurance and Freight): گرچه در این روش نیز مسئولیت فروشنده پس از بارگیری کالا تمام خواهد شد، اما هزینه حمل و بیمه بر عهده فروشنده خواهد بود.
CPT) Carriage Paid To): این اصطلاح به این معنا است که پرداخت کرایه حمل کالا تا مقصد تعیین شده بر عهده فروشنده است؛ هرچند که مسئول بارگیری نخواهد بود. مسئولیت فقدان و یا خسارت بر کالا از زمانی که کالا تحت نظارت حمل کننده در آید، از فروشنده به خریدار منتقل خواهد شد. بهتر است در حمل زمینی، هوایی و مرکب از CPT استفاده شود.
CIP) Carriage and Insurance Paid to): روش CIP مانند روش CPT است؛ با این تفاوت که گرچه فروشنده مسئولیتی در قبال بارگیری کالا نخواهد داشت، اما هزینه بیمه و حمل را می پردازد.
مقاله پیشنهادی : روش حمل و نقل دریایی را بشناسید
گروه D : تحویل کالا در مقصد:
فروشندگان این گروه، کالا را در مقصد تحویل می دهند.
DAF) Delivered At Frontier): تحویل در مرز تعیین شده.
DES) Delivered Ex Ship): تحویل در عرشه کشتی در مقصد.
DEQ) Delivered Ex Quay): تحویل در اسکله مقصد.
DDU) Delivered Duty Unpaid): تحویل در مقصد بدون پرداخت حقوق و عوارض گمرکی.
DDP) Delivered Duty Paid): تحویل در مقصد با پرداخت حقوق و عوارض گمرکی.
شما می توانید برای طرح هرگونه پرسش بازرگانی، با کارشناسان ما در ارتباط باشید.